lehçe
Köken: Arapça (lehce)
[isim] [dil bilimi] Bir dilin tarihsel, bölgesel ve siyasal sebeplerden dolayı ses, yapı ve söz dizimi özellikleriyle ayrılan kolu, diyalekt
LEHÇE İLE BENZER OLAN KELİMELER
LEHÇE İLE BENZER OLABİLECEK DİĞER KELİMELER
- ağız
- aksan
- argo
- aristokrasi
- baskı
- bitişken dil
- bükünlü dil
- bütüncüllük
- çocuk dili
- derebeylik
- despotizm
- despotluk
- deyi
- dikta
- diktacılık
- dil
- diyalekt
- Esperanto
- faşizm
- feodalite
- Frenkçe
- gâvurca
- halk ağzı
- halk dili
- iltisaki dil
- imparatorluk
- istibdat
- işaret dili
- kayış dili
- konuşma dili
- kraliyet
- krallık
- kuşdili
- lehçe
- lisan
- monarşi
- monarşizm
- mutlakiyet
- müstebitlik
- Nazizm
- oligarşi
- otokrasi
- ölü dil
- özel dil
- padişahlık
- resmî dil
- saltanat
- saltçılık
- söyleyiş
- standart dil
- şive
- tagallüp
- tahakküm
- taşra ağzı
- tek heceli dil
- totalitarizm
- yabancı dil
- yazı dili
- yazın dili
- zeban
- zorbalık
HECELEME
leh-çe LEHÇE KELİMESİNİN ANLAMLARI VE ÖRNEKLER
- [isim] [dil bilimi] Bir dilin tarihsel, bölgesel ve siyasal sebeplerden dolayı ses, yapı ve söz dizimi özellikleriyle ayrılan kolu, diyalekt
- [isim] Konuşma tarzıÖrnek: Onun lehçesine aşina olanlara göre gayet derin hikmet, pek ince manalar taşırdı.
Kelime kaynağı: TDK Güncel Türkçe Sözlük