hallaç
Köken: Arapça (ḥallāc)
[isim] Yünü, pamuğu yay veya tokmak gibi bir araçla kabartma, ditme işini yapan kimse, atımcı
HECELEME
hal-laç HALLAÇ KELİMESİNİN ANLAMI VE BİR ÖRNEK
- [isim] Yünü, pamuğu yay veya tokmak gibi bir araçla kabartma, ditme işini yapan kimse, atımcıÖrnek: Doktor, hallacın yanına vardı. Nabzını tuttu.
Kelime kaynağı: TDK Güncel Türkçe Sözlük