mukabele
Köken: Arapça (muḳābele)
[isim] Karşılık verme, karşılama, karşılık
MUKABELE İLE BENZER OLABİLECEK DİĞER KELİMELER
- becelleşmek
- bela çıkarmak
- besmele
- bıçak bıçağa gelmek
- birbirine düşmek
- birbirine girmek
- birbirinin gözünü çıkarmak
- birbirinin gözünü oymak
- boğaz boğaza gelmek
- boğazlaşmak
- boğuşmak
- cebelleşmek
- cenkleşmek
- çarpışmak
- çatışmak
- çekişmek
- çıngar çıkarmak
- çifteleşmek
- dalaşmak
- didişmek
- dua
- elleşmek
- evrat
- Fatiha
- gırtlak gırtlağa gelmek
- gırtlaklaşmak
- girişmek
- harp açmak
- hesaplaşmak
- hırgür çıkarmak
- hutbe
- ilahi
- itişip kakışmak
- itişmek
- kanlı bıçaklı olmak
- kapışmak
- karakolluk olmak
- kavga etmek
- kavgalaşmak
- kavgaya tutuşmak
- kontra gitmek
- kozunu paylaşmak
- mezamir
- mukabele
- münacat
- namazlık
- niyaz
- pençe pençeye gelmek
- pençeleşmek
- saç saça baş başa dövüşmek
- saç saça baş başa gelmek
- sala
- salavat
- savaş açmak
- savaş ilan etmek
- savaşmak
- silah patlamak
- sure
- süngüleşmek
- sürtüşmek
- şakayı kakaya çevirmek
- takışmak
- tartışmak
- tazarru
- tekbir
- temcit
- tepişmek
- uğraşmak
- vuruşmak
- yağılaşmak
- yağmur duası
- yakarış
- yarışmak
- yumruk yumruğa gelmek
- yumruklaşmak
- zırıltı çıkarmak
- zıt gitmek
HECELEME
mu-ka-be-le MUKABELE KELİMESİNİN ANLAMLARI VE ÖRNEKLER
- [isim] Karşılık verme, karşılama, karşılık
- [isim] Karşı gelme, başkaldırma
- [isim] Toplu yerlerde yüksek sesle hatim okunurken kur'an okumasını bilenlerin gözleriyle kur'an'ı takip etmesi, bilmeyenlerin dinlemesiÖrnek: Tevfik'in kızı selatin camilerine ramazanda mukabele için büyük ücretlerle çağrılıyordu.
- [isim] [eskimiş] Karşılaştırma, karşılıklı yapılan okuma
Kelime kaynağı: TDK Güncel Türkçe Sözlük