makta
Köken: Arapça (maḳṭaʿ)
[isim] [eskimiş] Kalem ucunu düzeltmeye yarayan kemikten yapılmış araç
MAKTA İLE BENZER OLABİLECEK DİĞER KELİMELER
- ağırlama
- akrostiş
- aksak
- altılı
- ayak
- bağlam
- bahariye
- bent
- beşleme
- beşli
- beyit
- deme
- destan
- deyiş
- ditiramp
- divan
- dize
- dördül
- dörtleme
- dörtlük
- eglog
- epope
- fabl
- fahriye
- gazel
- gazeliyat
- güfte
- güzelleme
- hamse
- hezel
- hezliyat
- hicviye
- idil
- ilahi
- kalenderî
- kantat
- kaside
- kayabaşı
- kıta
- koçaklama
- koşma
- koşuk
- lirik şiir
- makta
- mani
- manzume
- matla
- mensur şiir
- mesnevi
- methiye
- mevlit
- mısra
- muhammes
- murabba
- muvaşşah
- mücevher tarih
- mülemma
- münacat
- müseddes
- müsemmen
- müstezat
- naat
- nazım
- nazire
- nefes
- neşide
- öykünce
- romans
- rubai
- semai
- sone
- şarkı
- şehname
- şitaiye
- taç beyit
- tahmis
- tardiye
- tarih
- taşlama
- terbi
- terciibent
- terkibibent
- tevhit
- tevşih
- türkü
- üçleme
- varsağı
- yedekli
- yedili
- yergi
- yır
- yiğitleme
HECELEME
mak-ta MAKTA KELİMESİNİN ANLAMLARI VE ÖRNEKLER
- [isim] [eskimiş] Kalem ucunu düzeltmeye yarayan kemikten yapılmış araçÖrnek: Bu tabakta kamış kalem, kalemtıraş, kalemi yarmaya ve ucunu düzeltmeye yarayan kemik makta vardır.
- [isim] [edebiyat] Divan edebiyatında gazelin veya kasidenin son beyti
- [isim] [matematik] Kesit
Kelime kaynağı: TDK Güncel Türkçe Sözlük