ev
[isim] Yalnız bir ailenin oturabileceği biçimde yapılmış yapı
EV İLE BENZER OLAN KELİMELER
EV İLE BENZER OLABİLECEK DİĞER KELİMELER
- aile ocağı
- ana yapı
- apartman
- aşiyan
- baba ocağı
- baba yurdu
- baraka
- barhana
- barınak
- bazilika
- bendehane
- berhane
- beyit
- bina
- bungalov
- cankurtaran kulübesi
- çatı katı
- çekme kat
- dam
- dam altı
- dar
- devlethane
- dubleks daire
- eklentiler
- ev
- ev bark
- fakirhane
- gecekondu
- gökdelen
- güme
- güzlek
- hanay
- harem
- haremlik
- huğ
- in
- irat
- izbe
- kasır
- kâşane
- kat
- kışlak
- kışlık
- koğuş
- konak
- konak yavrusu
- korugan
- kovuk
- koyut
- köşk
- kule
- kulübe
- külliye
- kümes
- kümültü
- mabeyin
- mağara
- malikâne
- mekân
- melce
- müsakkafat
- müştemilat
- ocak
- oda
- ortalık
- palas
- pavyon
- rezidans
- salaş
- saray
- sayfiye
- selamlık
- sosyal konut
- stüdyo
- şato
- tekke
- tol
- villa
- yalı
- yapı
- yaylak
- yazlık
- yer yurt
- yurtluk
- zaviye
- zemin katı
- aile
- akraba
- al
- anası danası
- asıl
- aslı nesli
- ata
- batın
- cibilliyet
- cins
- çeşit
- çift
- çoluk çocuk
- dış kapının mandalı
- döl
- dünür
- ev
- ev bark
- evlilik birliği
- familya
- fasile
- göbek
- gömlek
- hanedan
- hasebi nesebi
- hısım
- hısım akraba
- horanta
- ırk
- iyi
- kan
- karı koca
- kız kızan
- kızan
- kuşak
- menşe
- nesep
- nesil
- oba
- ocak
- soy sop
- soylu
- sülale
- taallukat
- taraf
- tohum
- uruk
- uzak akraba
- yakın
- zürriyet
HECELEME
ev EV KELİMESİNİN ANLAMLARI VE ÖRNEKLER
- [isim] Yalnız bir ailenin oturabileceği biçimde yapılmış yapı
- [isim] Bir kimsenin veya ailenin içinde yaşadığı yer, konut, haneÖrnek: Ana oğul, yeni kiraladıkları eve bir pazar günü taşındılar.
- [isim] [mecaz] AileÖrnek: Evine bağlı bir adam.
- [isim] [eskimiş] Soy, nesil
Kelime kaynağı: TDK Güncel Türkçe Sözlük